Speculations on dimensions and the " thoughtrealm."

The fourth dimension is the dimension of thought and information. You can become aware or whitness the vibrancy of this world through mastering your own mind. By meditating or daydreaming. When you've mastered your mind, you can go anywhere you want! (4^th dimension isn't bount to space and time.) It's closely related to our physical world. As this is an expression, a shadow of it. Infinite timelines exist here alltogether, so our linear perception does not apply here. Inifitite yous exist within here as well. All at once. If you're able to whitness this dimension, which you are. You can let go of the idea that you are only one human in this physical plane.

Though being very familiar with the body is a very important part, as you have the responsibility to take care of it and remember it very well. As being loving and accepting towards your body, makes it easier  to keep the connection, and use the fourth dimension as tool to support this.
 If  your fundament is not so strong, and if you completely neglect the body, then the 3D structure is  too weak to built a 4D in or from.
You are a being of layers within dimensions. Every dimension is an important part of you. As a house cannot stand without the first bricks. This is why people are always talking about the idea that you've got to love yourself. It sounds stupid and cliché, but it is key to get sustainable contact with the higher dimensions. A lot of people these days become aware of whitnessing the other dimensions for the first time when they are not completely accepting of themselves. Often this will give them a negative experience, cause they enter through fear. (in the worst case in a form of a psychoses.) And because of this negative experience, they later become afraid to try again. Challenge the fears and believes you've gained. A lot of them could be a protective mechanism and aren't actually useful in your current reality. Learn to see your reality and start making your own believes. If you work on your mind, you can enter it again, but more positively. And the more easy it becomes to get back to a neutral state.

In the fourth or fifth dimension, idk which one it is. Cause it's hard to ascribe an earthly boundary to it, as these aren't here.

I think the 4^th dimension is more personal, and more focusses on your own reality. As in the 5^th it connects to the whole. And all the other realities that excist. Whereas in the 4^th dimension you can enter your own thoughts and feelings (abstract realm.) In the fifth you can enter those of others as well. Or maybe this is already possible in the 4^th idk. To me it was possible to enter the emotional realm of a friend, where I saw him lost inside of a dark mandala. The night before he was totally fine. And my normal brain was under the assumption that he'd still be allright. In my meditation I met him in paradise, but when I wanted to get back, he got stuck in this dark dimension. I tried to get him into a lighter one, but I couldn't. So when I left this place I decided to text him, cause I got worried. He texted me back immediately told me he felt empty.

To me this was prove that I had entered his emotional realm. To notice that you are in these realms is something you've got to get used to. Cause it is so different then experiencing the physical. First you've got to learn to believe what you see, and that what you see is real, and true. So learn to trust your own experience. Then also you've got to become very aware of what you experience, and become able to look without past your assumptions. Letting go of the standard thought train that is there. Cause these assumptions will influence what you see, and then you will not see truth. But you can also just make a dream of it ofcourse, and not look for truth or anything. Create a cool world in which you'd like to move for a while. You will see the things in your mind. And you've got to forget about your physicalness. Don't focus on forgetting, cause then you still think about the physical. You've gotta replace it to the feeling or other abstract “matter” you want to tap into.

You actually enter the world of frequency. All these realities have different frequecies. As they all carry different information. ( our brain also works on frequencies) and light and everything. (but just to give you an image.) By tapping into the frequency, you become the frequency, and therefor you can enter the reality that it creates. It felt like you created it, but it already excist. You just created a way to enter it. And after this, you can do whatever you want. You can stay in the frequency, or you can become open to others. You can wait until another comes up. To create a safe space for myself, I once entered the great infitite light. This light is within all of us. And we carry it in our hearts. It is the light of infinite love, harmony and wisdom. You always have acces to it. And whatever gets in, gets completely penetrated by the light. Nothing else can exist there. When you are afraid, or lacking of love etc. You can enter this, or open this portal within yourself. It is always with you. As it is a world that exists through us. As all the other realities that excist within and through us.
Our lineair brains are just wired, to one frequency at the time. These frequencies can influence eachother and touch, but it is the brain that substracts the information and creates a lineair story. We want to see these stories play out, we want to experience these stories. Therefor we chose to have a physical body. We seem to be bount to it, yet we aren't mentally. When we are young we are taught to become bount to it. Some sciences make us believe even more that we're bount to it. This is okay, and was also nescessary. But now we are allowed to let go of it more. And learn to see that which we see with your physical light based eyes is not only what there is.
Yes they are lightbringers, constructers, and very important. They create the black and white grid, the duality, the play of dark and light. Positive and negative. They create the construct in which all those stories can play out. In which they're not becoming one big blurry damp. But they get rules. In which they are able to travel.

Just like a book, or a mathematical formula they create restrictions so you can find the source. The source is always there, it has no end and no beginning. It is all around and within us. Our outer world and our inner world. Of which we think is ourselves. Yes the part that only you experience is. But you can also experience other whithin this. The collective subconscious.

I know and understand that this sounds completely fague and hippyisch. To me it did as well, as i've read about this before, but could never understand how these concepts were actaully related. But now i've experienced it, and seen this built up, I understand why and how you can atain this the way of using the mind. You've got to stop thinking, then you are most intelligent. Intelligence isn't measured by the amount of thoughts, it's measured by the deepness of the thought. The less thought, the deeper you can go.

Evenwaardig

Vandaag zijn wij

evenwaardig.

Jij kon luisteren.

Ik kon praten.

Ik schreeuwde,

naar jou.

naar mij

en jij,

jij stopte met praten.

Jij luisterde naar de stilte

die daarna klonk.

De stilte die ons verbond.

En het was alsof,

we alles even vergaten.

Onszelf los konden laten.

Vandaag zijn wij evenwaardig.

Gisteren ook.

Ik leerde de stilte toe te laten.

Jij,
mij te laten stoppen met praten.

Oordelen achterlaten

Ik hoef niet iedere dag lekker te ruiken,
dan
was ik wel als bloem geboren.

De gedachten die door mij heen bewegen,
ik laat ze achterwege,
als ze mij
te lang
stil

doen laten staan.

Je bent niet van mij,
je zegt niets over mij.

Enkel dat ons weten even in dezelfde ruimte zweefde.
En
Dat ik er wel om geef,
wat ik
een soort van beteken.
Maar tegelijkertijd ook weet dat dat gebonden is aan plaats en tijd.
En ik eigenlijk niet eens weet
wat dat
betekent.

Ik laat het door me heen bewegen,
want of de zon nu schijnt of
dat het regent,
het is maar net of je vrij bent,
of moet werken.

Ik wil niet met
de normaliteit bewegen,
als ik het niet begrijp.
En dat jij me dan niet begrijpt
 is dat enkel
een zegen.

Of misschien vind je me tegendraads,
maar wie loopt een draad achterna
die je regelrecht de afgrond in leidt?


Ik hoor de afgrond roepen;
Grote sale, alles moet weg!
Koop nu
Voeg mij toe aan uw netwerk,
Zijn deze banen iets voor jou?
Koop nu Koop nu Koop nu,
Alleen vandaag, flash sale,
Alles moet weg,
Alleen vandaag,
Koop nu koop nu,
private sale, hiep hiep hoera
ALLES MOET WEG,
Boek nu je trip,
alleen vandaag, koop nu!
Ben je toe aan een verrassing Ilse?


Nee bedankt.

Ik laat het langs me bewegen,
Ben gelukkig niet meer de enige,
En zie hoe een steeds grotere menigte
zich loskoppelt.
En zo,
maken we,
 de nieuwe normaliteit.

vertrouwen

Wie heeft het recht mij goedkeuring te geven? Wie moet mij goedkeuring geven? Ik zelf ik alleen zelf.

Alleen ik kan weten wat goed voor mij is. Omdat mijn lijntje naar de aarde rechtstreeks op mij is. En als ik daarnaar kan luisteren en weet hoe dat moet dan weet ik wat “ goed “ is. Mijn lichaam is mijn graadmeter. Het vertelt mij of ik links of rechts om moet. Het wordt ziek als ik te vaak rechts ga terwijl het me eigenlijk verteld links te gaan. Het wordt ziek als ik het te veel dingen laat doen die het niet wil. Of als ik het te weinig dingen laat doen die het wel wil.

Er is energie in mijn lichaam. Je zou het brandstof kunnen noemen, maar daarnaast is het ook verbonden met de componenten die al in het lichaam zitten. Eigenschappen, formule, wil? Deze energie moet ergens heen, het moet gebruikt worden. Energie moet vloeien, het vloeit altijd staat eigenlijk nooit stil. Als het niet gebruikt wordt voor hetgeen het nodig is/ bedoelt is. ( De gezonde manier.) Dan hoopt de energie zich op en gaat het zich uiten en manifesteren op manieren die minder gezond zijn. Ongebruikte energie/ talenten kunnen hierdoor omslaan in woede of frustratie. Denk maar aan een moment dat je eigenlijk iets heel graag wilt doen, maar dat niet mag, of de kans niet krijgt. Dan wordt je boos. Het is noodzaak om die woede te begrijpen, en in te zien als gewoon een stukje ongebruikte opgehoopte energie. Die je eigenlijk anders had moeten manifesteren. Misschien heb je het gedaan/ of niet gedaan omdat een ander zei dat het niet mocht of niet handig was. En toen heb je daarnaar geluisterd. Meestal richt je dan de woede op die persoon. (bedenk wel dat jij degene bent die ervoor kiest hiernaar te luisteren. Ja als deze persoon je ertoe dwingt om het niet te doen, dan is het logisch dat het voelt alsof je kracht ontnomen wordt. Maar blijf wel onthouden dat deze persoon hierin ook handelt vanuit angst. Je zou de energie kunnen gebruiken om te kunnen achterhalen waarin de persoon zichzelf remt hierdoor. En misschien tot een diep gesprek/ weten kunnen komen van de ander. I.p.v. in een ruzie en onbegrip te schieten. En deze persoon te verwijten dat hij/zij je kracht ontneemt.

Je kunt zelf ervoor kiezen om ernaar te handelen of niet. (In extremere situaties is dit natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar vergeet nooit dat we allemaal mensen zijn. We zijn allemaal gelijk. De een weet meer dan de ander, een is gevoeliger dan de ander, maar uiteindelijk zijn we allemaal verbonden met de bron. Verbonden met liefde, en zijn we allemaal in staat tot relateren tot de ander. In wat voor vorm of taal dan ook. )

Zelf kun je ook remmingen veroorzaken en ervoor kiezen de energie niet te volgen, en deze dus op te laten hopen. Wat misschien zelfs kan leiden tot depressie. Dit doen mensen vaak uit angst voor afwijzing geconcludeerd uit de keren dat ze het hiervoor wel deden. Iemand heeft je ego geschaad in het verleden omdat je dat deed. En nu denk je dat het fout is, dat het niet mag. Als het ware zou je jezelf, en de wereld om je heen iedere dag weer als nieuw mogen beschouwen. Je kunt iedere dag weer kiezen om het wel of niet te doen. Je kunt iedere dag weer kiezen om te luisteren naar de stem in je hoofd of de stem om je heen. Je kunt er ook voor kiezen iedere dag te nemen zoals deze is. Open te staan, te observeren, en af te wachten of je waarnemingen van de dag ervoor ook weer bijgesteld kunnen worden. Onbevooroordeeld heet dat. Als een kind.

En dan zul je wel denken, maar we kunnen niet altijd kinderen blijven. Nee maar als je er eens goed over nadenkt... We zijn nu al zo erg bezig met plannen, het verleden en de toekomst erbij te halen. Conclusies trekken hierover, en vanuit hier handelen. Dat helemaal leven zoals een kind al niet meer mogelijk is. En ook niet nodig. Dat is een extreme en dualistische gedachte. Nee de kind en de volwassene werken samen. Ze communiceren open met elkaar, tonen begrip voor elkaars beperkingen en bieden elkaar een helpende hand waar nodig. En de een staat niet boven de ander.

Inmiddels heb je zoveel kennis, die ook altijd wel op een manier bij je zult blijven. Maar leer ook afstand te doen van deze kennis. Ze weer in twijfel te trekken. Bij je te houden zo lang het je dient, maar weer opnieuw af te vragen als het je in de weg gaat zitten.

Wees niet bang voor de stemmen in je hoofd. Wees niet bang voor de woorden die je niet horen wilt. Ze leren je zoveel over jezelf. En ze hoeven niet vast te staan, ze hoeven zelfs niets over je te zeggen. Zelfs jij kan jezelf voorliegen. Je doet het waarschijnlijk iedere dag wel een paar keer. Ons menselijk brein is niet gemaakt om de volledige waarheid te zien. De volledige waarheid heeft namelijk altijd een donkere en een lichtzijde. En daarnaast nog wel meer. Daarom kun je zelf ook geen fouten maken, en hoeven fouten uit het verleden. Of misvattingen uit het verleden is een beter woord, helemaal geen garantie te bieden voor de toekomst.Vaak bouwen we vanuit deze misvattingen een schild op, uit angst dat het weer gebeurt.

Maar 1. je hebt het destijds overleefd.

2. het hoeft niet te betekenen dat het weer gebeurt.

Hiermee maak je mensen schuldig aan daden die anderen hebben gepleegd. En bouw je daarmee ook een gevangenis voor jezelf.

En dat allemaal vanuit de onzekerheid dat je het misschien niet aankunt. Dat je de pijn niet zult overleven. Dus omdat je een mogelijke pijn in de toekomst wilt vermeiden, onthoudt je jezelf van dingen die je graag zou willen. Mensen die je zou willen ontmoeten, talenten die je zou willen ontwikkelen. Allemaal omdat 1 of twee mensen of misschien meer je ooit het tegendeel hebben bewezen. Ja het is kut, ja het doet pijn. Maar is de pijn die je jezelf aandoet niet veel groter?

Blijf rustig, blijf bij jezelf, blijf in het moment.

En je in het begin zul je vaak afdwalen, zoals ik nu ook aan het afdwalen ben, en een projectie op een fictief persoon maak van wat ik heb meegemaakt. Maar ik kijk nu zonder oordeel, zonder bijgevoelens terug aan hoe ik toen gehandeld heb. Zodat ik conclusies kan trekken die ik vanuit emotie niet had kunnen doen. Zodat ik kan kijken wat wel en niet gezond is. En vanuit helemaal niet over oordelen of het dan een juiste keuze was of niet. Het was gewoon een keuze, en zonder die keuze was ik nu niet hier. In de toekomst zie ik dat wel hoe ik de keuze maak, dat hangt dan weer af van de omstandigheden en mijn gevoel.

Voor nu kijk ik terug naar het verleden zodat ik het kan beschrijven, en ik leef nu in een soort beeld dat er iemand anders is die hierin vastloopt. Misschien als ik verlicht ben hoef ik dat niet meer te doen en kom ik deze persoon dan tegen. Ik weet het niet. Voor nu wil ik dit beschrijven want ik voel de energie. Ik wil het kwijt zodat ik weet dat ik dit weet. En dat ik dit ook kan delen met anderen. En mijn schoolse mentaliteit hoopt dat ik dit correct en duidelijk heb geschreven. Maar mijn ware ik boeit dat niet zoveel. Je moet het begrijpen tot zo ver je het kan begrijpen. Als je het niet wilt begrijpen dan begrijp je het ook niet. Dan hoef ik verder niets uit te leggen. Wil je het wel begrijpen dan kun je mij altijd vragen stellen. Want dit is de mate waarin ik het nu vanuit enkel mezelf en de projectie op de fictieve persoon. (jij of lezer) kan uitleggen.