bewolkte wereld

Ik schreeuw het van de daken,
ik zeg je.

Ik schreeuw het,
in mijn hoofd.

Over de besneeuwde daken,
van mijn gedachten.
Die bedolven zijn met abstracte gegevens.

Doorgelekt naar het plafond,
in het huis van mijn brein,
waar zich inmiddels schimmels vormen.

Ik probeer het schoon te krijgen,
maar steeds,
komen de schimmels weer terug.

Misschien moet ik eerste de sneeuw opruimen,
voor ik aan het plafond begin.

IK

Negentien maanden en zevenendertig dagen,
dat was de tijd,
DE tijd.

Ik heb hier nog even op terug gekeken,
mijn dagen beschreven,
en kwam tot het akelige besef.
Dat het nu enkel cijfertjes zijn.

Al die dagen
dat ik mij heb lopen afvragen.

Waar ik nu zou willen zijn.

Dat ik toen nooit heb ingezien,
dat wat ik toen wilde zijn,
en ik nu ben,
ik toen ook al was.

Bestaan

Dat moment,

dat je de realiteit verliest.

Tijd

Is niet meer

Relaties

Zijn niet meer

Enkel

De stroom

Van alles

 hierin

Zweef je mee.

Je bent het

Je weet het

Je doet het.

Tot je het beseft.

Ik moet,

Ik wil,

Ik zal,

Ik heb

Je bent weer terug.

Waar is die stroom,

Die je zonet nog was,

Maar nu

Buiten je bereik lijkt te zijn.

Balance

The downside of positivity. Actually there isn’t a downside to pure positivity, because then it would be negativity. As long as it is pure positivity, and I think the true word we are searching for is balance, or neutrality. The middle way. Pure positivity can lead to hypocrisy, hedonism and illusion. Misused positivity often leads to a backfire. When the magic has worn out, and the truth begins to reveal itself. I won’t ever tell you that you shouldn’t lead a positive life, no, I want to encourage it. However, being positive by being blindfolded for the negative isn’t going to lead to happiness. It’s subconsciously building up, and while you’re tricking yourself in feeling great, you suddenly get flooded by all the choices you’ve made that aren’t you. For instance when you’ve given too much of yourself, because you always wanted to do good. But your body and mind are completely drained.  And not even able to enjoy what you’ve accomplished. We aren’t made to say yes to everything, we aren’t made to only look forward. We’re made to make a dance of the yesses and no’s once at a time. We’re made to look at our mistakes, and learn from them. Mould them into aspects of yourself that are really you. Ignoring them isn’t going to make you positive, it’s only going to make you run from yourself. Pitying about them isn’t going to change them either, this will only lead to more of the same mistakes of which you will pity about. Until you can’t fight a way out of it anymore.

So what is the solution? Negativity isn’t a thing that has come into our lives to make it bad. It isn’t a lifestyle, as most people are using it today. (because of the social pressure we put onto ourselves of constant growth) No it’s a sort of break on our life, it’s an indication of change. And we don’t like to be told that what we did isn’t going to work in the future, so we see it as something bad.  But as most people don’t want to feel bad all the time, we try to surpass these negative thought. As I said, sometimes by ignoring it, because you’re not ready to change. Or by feeling pity about it, because you don’t see the lesson. You’re not yet able to perceive it from the bigger picture. From the picture of growth. From the view in which everything happens for a reason and you actually can’t do anything wrong. For time will heal everything, and you are everything.

You’re not able to grow all the time, because you also need to reflect. In order to know whether your growing the right way. If trees would grow all the time, the earth wouldn’t be able to provide them space and food.

So I’m not telling you to embrace negativity,  and if a pure positive lifestyle really works for you and doesn’t backfire, than you should continue where you are. Because you’re probably already further than I am.  Maybe not even aware of the fact that you’re using both sides to the fullest.

The reason I didn’t want to let go of negativity, was because I didn’t want to be seen as shallow. And I was under the impression that positivity equals superficiality. How shallow of me right. No I know better. And no I see that within the balance of these to seeming opposites, you’ll find the deepest understanding of what this reality is. And being too much on one of either side, will make you forget about the other, and make you forget the fundamentality of its interaction. And sometimes, being on one side to long, will make you remember the importance of the other, so don’t be too harsh on yourself.

Swim with the waves

We experience the world,

in waves.

Wave after wave

after wave

Not a single wave,

carries the same information

As the other

We feel these waves.

Observe them,

Give them names,

Give them values,

Prefer one wave over the other.

But in the end...

They’re all just waves,

In the endless ocean of existence.

Wat is waar?

Relativeren.
Ik wil,
relativeren.
Maar dat is ook maar relatief.
Mijn waarheid,
is maar betrekkelijk tot,
mij.
Wat is waar?
Wat is waarheid?
Waarom hecht ik er waarde aan?
Is iets enkel van waarde als het waar is?
Of is het waar als het van waarde is?
Ik weet niet wat waar is,
of waar ik waarde aan moet hechten.
Ja,
het is maar relatief.
Maar wat,
als de relaties mij de schijn ophouden,
en de context volledig is misplaatst.
Moet ik dan nog waarde aan mijn waarheid hechten?
Of is dat ook maar relatief?

Wantrouwen

Deze relatie is officieel,
niet meer wederzijds.
Ik dien mij compleet naakt op de stellen,
aan jou,
maar jou ontblootte lichaam,
heb ik nog nooit mogen zien.
Jij laat mij mooie papiertjes ondertekenen,
met moeilijke woorden,
vrij interpretabel,
dat het bijna gedichten lijken.
Beloftes die een utopie impliceren,
een waanbeeld creëren,
dat wij gelukkig zijn.
Toen mijn naam officieel op papier werd geschreven,
heeft mijn vader,
jou mijn hand gegeven.
Maar na al die vergane tijd,
voel ik me steeds minder aan je toegewijd,
mijn vertrouwen is met de jaren afgezwakt.
Want stukje bij beetje,
ben je me uit gaan kleden.
bijna ontdaan van mijn vel.
onder mijn huid gaan zitten.
Blijf je doorgaan?
Tot er niks meer overblijft.
En jij,
mijn identiteit omschrijft?