Deze relatie is officieel,
niet meer wederzijds.
Ik dien mij compleet naakt op de stellen,
aan jou,
maar jou ontblootte lichaam,
heb ik nog nooit mogen zien.
Jij laat mij mooie papiertjes ondertekenen,
met moeilijke woorden,
vrij interpretabel,
dat het bijna gedichten lijken.
Beloftes die een utopie impliceren,
een waanbeeld creëren,
dat wij gelukkig zijn.
Toen mijn naam officieel op papier werd geschreven,
heeft mijn vader,
jou mijn hand gegeven.
Maar na al die vergane tijd,
voel ik me steeds minder aan je toegewijd,
mijn vertrouwen is met de jaren afgezwakt.
Want stukje bij beetje,
ben je me uit gaan kleden.
bijna ontdaan van mijn vel.
onder mijn huid gaan zitten.
Blijf je doorgaan?
Tot er niks meer overblijft.
En jij,
mijn identiteit omschrijft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten